Centralnie i symetrycznie
W poprzednim odcinku naszego cyklu wspominaliśmy o zasadzie złotego podziału i wynikającej z niej asymetrycznej kompozycji kadru, jako najczęściej stosowanej ze względów plastycznych. Czasami jednak, chcąc sfotografować jakiś obiekt dochodzimy do wniosku, że jedynym rozwiązaniem jest umieszczenie go w centrum kadru. …
Centralnie i symetrycznie
W poprzednim odcinku naszego cyklu wspominaliśmy o zasadzie złotego podziału i wynikającej z niej asymetrycznej kompozycji kadru, jako najczęściej stosowanej ze względów plastycznych. Czasami jednak, chcąc sfotografować jakiś obiekt dochodzimy do wniosku, że jedynym rozwiązaniem jest umieszczenie go w centrum kadru.
Fragment podwozia parowozu, sfotografowany zgodnie z zasadami kompozycji symetrycznej,
tworzy niemalże abstrakcyjny obraz.
Architektura nowoczesna dostarcza nam wielu tematów do zdjęć, które można skomponować zgodnie z zasadami symetrii.
Na fotografiach możemy zobaczyć stację Metra w Warszawie i fragment budynku Biblioteki Uniwersystetu Warszawskiego.
Kompozycja taka stosowana jest wsztuce od bardzo dawna. Spotykamy się znią między innymi warchitekturze starożytnej inowoczesnej oraz wmalarstwie otematyce religijnej. Kompozycję centralną stosujemy zwykle wtedy, gdy chcemy podkreślić znaczenie fotografowanegoobiektu i zwrócić na niego szczególną uwagę widza. Powszechnie wykorzystywana jest w fotografii portretowej, w ujęciach „en face” na jednolitym tle.
Kompozycja symetryczna względem osi pionowej stwarza wobrazie wrażenie stabilnościi statyczności. Wykonując zdjęcie zgodnie z tą zasadą, powinniśmy zadbać o równomierne rozłożenie elementów otaczających główny obiekt. Żaden znich nie powinien odciągać uwagi widza od tematu fotografii. Jeżeli jednak w jakiś sposób wyróżniają się, należy dążyć do zmarginalizowania ich znaczenia, na przykład poprzez umieszczenie ich poza zakresem głębi ostrości.
Istnieje pogląd, że taki sposób komponowania zdjęć może prowadzić do ubóstwa plastycznego, lecz niekoniecznie musi tak być. Często jest to jedyny sposób na uzyskanie atrakcyjnego obrazu.
Zabytkowe pałacyki, których fasady projektowano niegdyś zgodnie z zasadami symetrii najlepiej prezentują się na zdjęciach właśnie w takim ujęciu – kompozycji centralnej i symetrycznej. Tu przykładem pałacyk w Guzowie.
Ogród Saski w Warszawie. Symetria w krajobrazie występuje niezmiernie rzadko.
Jej zasady były często wykorzystywane w ogrodach w stylu francuskim.
Kompozycja centralna na zdjęciu portretowym.
Delikatnie zróżnicowane oświetlenie nadaje obrazowi przestrzenny, plastyczny charakter.
Studnia u podnóża Świętej Góry Grabarki.
Kaplica zbudowana zgodnie z zasadami symetrii najefektowniej wygląda w ujęciach skomponowanych symetrycznie.