| Andrzej Walter | |||
|
– poeta i fotografik
Te zdjęcia stanowią próbę zapisu sytuacji, które spotykamy na co dzień w naszym życiu. Pytanie brzmi na ile jesteśmy w stanie je chłonąć i rozważyć ich ukryty sens … Jego twórczość przeszła znamienną ewolucję od prostego przedstawiania świata fotografią do wysublimowanego fotoreportażu chwil , które spotykamy codziennie, niby przypadkiem. Nie trywializujmy tych chwil. Wyjdźmy poza przypadek. Uchwyćmy duchowość tu zawartą i spróbujmy się ZAMYŚLIĆ… Andrzej Walter skończył w grudniu 40 lat. Jest absolwentem I LO w Gliwicach oraz Akademii Ekonomicznej w Katowicach. Prowadzi z żoną własną firmę w Gliwicach. Uczestniczył w licznych wystawach zbiorowych jak i zorganizował już sześć wystaw indywidualnych w Gliwicach, Krakowie, Wrocławiu, Warszawie i norweskim Stavanger. Jest autorem trzech publikacji o charakterze poetycko-fotograficznym : „Paryż” z 2003 roku, „Nastroje” z 2004 oraz tomiku „Miłość” z roku 2007 gdzie wyraźnie już rozdzielił poezję od fotografii, zmuszając odbiorcę do odrębnego zapoznania się nimi, by doświadczyć post factum pełniejszej syntezy tych dwóch dziedzin sztuki. Obecnie pracuje nad obszerniejszym tomikiem poezji będącym podsumowaniem ponad dwudziestu lat twórczości. Strona autora: www.walter.proinfo.pl kochaćkochać czyli wyrzec się siebie oraz rozpalić radość czyjegoś uśmiechu lub łzy płynącej policzkiem ku wargom szepczącym prośbę o wierność ważniejszym rzeczom niż własne pragnienia Andrzej Walter Galeria Pod Sufitem, MBP Katowice (Filia nr 30), Katowice, ul Rybnicka 11, Dodaj do:
( 0 Votes ) |
Głównym problemem jego twórczości jest czas i niszczące działanie współczesnej cywilizacji. Fotografie „rodzą się” w poezji, dziedzinie sztuki niedotykalnej obiektywem, a jednak najważniejszej dla artysty w jego przekazie. W tych obrazach można zobaczyć formę i ludzi, dostrzec ulotność oraz symbole naszego trwania, w wydawało by się banalnej codzienności. Nasza ludzka aktywność jest ukierunkowana na zatrzymanie czasu, uchwycenie się czegokolwiek trwałego lub na ucieczkę w inną sztuczną rzeczywistość. Jest tu próbą pokazania wędrówki człowieka do prawd wiecznych. Podróż ta – wielowymiarowa, nie umie oderwać się od Tu i Teraz. Poszukuje sensu. Dotyk miesza się z myślą. Radość z cierpieniem. Dym dotyka światła, a światło człowieka. Przenikanie stanów, wizje, pewien surrealizm szepczą nam do ucha nasze własne interpretacje ZAMYŚLEŃ.