–  „Jackson Pollock's House”

„Jackson Pollock's House” to kolaż przedmiotów o zupełnie kontrastowej wartości. Uwznioślając materiał ostentacyjnie pozbawiony wartości, odpad, poprzez włożenie go do złotej ramy jednocześnie wzięła go w cudzysłów. Ale nie jest to koniecznie złośliwy komentarz do malarstwa abstrakcyjnego lub rynku sztuki, o który tak wielu woła - raczej refleksja nad rolą intencji artysty w dziele i roli oprawy oraz przestrzeni w jakiej prezentuje …

–  „Jackson Pollock's House”

„Jackson Pollock's House” to kolaż przedmiotów o zupełnie kontrastowej wartości. Uwznioślając materiał ostentacyjnie pozbawiony wartości, odpad, poprzez włożenie go do złotej ramy jednocześnie wzięła go w cudzysłów. Ale nie jest to koniecznie złośliwy komentarz do malarstwa abstrakcyjnego lub rynku sztuki, o który tak wielu woła - raczej refleksja nad rolą intencji artysty w dziele i roli oprawy oraz przestrzeni w jakiej prezentuje się obiekt w tworzeniu jego „artystyczności”.

Pierwsza część pracy Julii Bistuły to fragment „mieszanki” oprawiony w złote ramy i powieszony na ścianie. Wykorzystując tradycję „objet trouve” artystka wskazała jednocześnie na bliskość między tym przypadkowym, masowo produkowanym wzorem oraz na przepaść jaka dzieli takie dwa obiekty. „Mieszanka” powstaje przez mechaniczne zmieszanie ścinków i odpadków z innych produkcji. Powszechnie stosowany jako ścierka, wycieraczka i szmata.

Efekt, skojarzony przez Bistułę z malarstwem Pollocka powstaje tutaj w sposób zupełnie przypadkowy. Wynika z technologicznego procesu i użycia odrzutów z celowej produkcji, na dodatek należy do sfery przeciwnej sztuce – ma charakter czysto użytkowy, tkanina nie ma nawet własnej nazwy, jej określenie oznacza sposób wykonania. 

Można powiedzieć, że to „najtańszy obraz Pollocka” - jednego z najdroższych malarzy w historii (jego „nr 5” sprzedano w Sotheby's w 2006 roku za 140 milionów dolarów). Zestawienie go z jednym z bardzo zagadkowych i „malarskich” obrazów wykorzystuje kilka analogii. Oprócz zbliżonej na pierwszy rzut oka kolorystyki, ważna jest orientacja tego „obrazu”.

Pollock malując te prace na podłodze zerwał z tradycyjnym układem obrazu umieszczonego na sztaludze, jednocześnie wpisując w niego swoje, ludzie uwarunkowanie. Malował je gdy leżały płasko, na ziemi, co pozwalało na poruszanie się wokół obrazu i zrywało z jednym kierunkiem percepcji. „Jackson Pollock's House”, wykonany z tkaniny służącej zwykle jako „szmata do podłogi” również znajduje się w pozycji poziomej. Jedną z rzeczy które go odróżniają jest miniaturowy domek - impast, aplikacja, pokryty plamami farby „maskującymi” go na powierzchni szmaty. Jest to model domu Jacksona Pollocka. 

Antoni Burzyński

Galeria Pracownia Miejsce, Warszawa, ul. Poznańska 38/41,
wystawa czynna od 6 maja